تاثیر مداخله مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیک بر وسوسه مردان با اختلالات اعتیادی به مواد( افیونی – مت آمفتامین)

مقدمه: یکی از مهم‌ترین آسیب‌های اجتماعی، اختلالات اعتیادی و مرتبط با مواد است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رفتار درمانی دیالکتیک بر وسوسه مصرف­کنندگان مواد (افیونی - مت آمفتامین) انجام گرفت. مواد و روش ­ها: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل مردان با اعتیاد به تریاک، هرویین، شیره و شیشه مراجعه­کننده به مراکز ترک و درمان اعتیاد شهرستان شهرضا بود. برای اجرای مداخله آموزشی، 45 مرد مصرف­کننده مواد به شیوه نمونه‌گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند. 15 نفر در گروه آزمایش مواد افیونی، 15 نفر در گروه آزمایش شیشه و 15 نفر در گروه گواه قرارگرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه عقاید وسوسه­انگیز (beck) بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه بود. پس از یازده جلسه 90 دقیقه­ای آموزش گروهی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیک، داده‌های به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته­ها: نتایج نشان داد که آموزش متغیر مستقل بر وسوسه مصرف­کنندگان مواد (افیونی- مت آمفتامین) مؤثر بوده است. با این حال تفاوت معنی­داری بین دو گروه آزمایش از نظر تأثیرپذیری از مداخله درمانی وجود نداشت(05/0p>) . تفاوت هر دو گروه آزمایش با گروه گواه معنی­دار بوده است (05/0p>). نتیجه­ گیری: می­توان در کنار درمان‌های دارویی، از آموزش رفتار درمانی دیالکتیک بر وسوسه مردان با اعتیاد به مواد بهره برد.